Εκλογές: Η δική μας συγκατάθεση, η διαπραγμάτευση των άλλων...

Οι ζωές των περισσότερων Ελλήνων  έφτασε να εξαρτώνται από την επαγγελούμενη ικανότητα των άλλων κομμάτων, που δεν κυβέρνησαν, να διαπραγματευτούν μετεκλογικά αυτά που υπέγραψαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τα οποία, αν κρατήσουν εκλογικά, θα κληθούν να τα εφαρμόσουν απαρέγκλιτα, τιμώντας τις υπογραφές τους απέναντι στους ξένους αξιωματούχους. 

Και έτσι να συνεχίσουν να εφαρμόζουν ένα ενισχυμένο πρόγραμμα λιτότητας, που πλέον θα τρώει τις σάρκες της κοινωνίας, χωρίς παράλληλα να οδηγεί με ασφάλεια και συνοχή τη χώρα σε ανάκαμψη κι επιστροφή στις αγορές, ούτε σε τρία χρόνια αλλά ενδεχομένως ούτε και το 2020 [Βλέπε: κείμενο Ευρωπαϊκής Επιτροπής (σελίδα 4) και απάντηση Π. Τόμσεν στην 6η ερώτηση]...

Με βάση τις δημοσκοπικές προεκλογικές τάσεις και τις πραγματικές εικόνες των προεκλογικών συγκεντρώσεων, είναι πολύ πιθανό να αρχίσουμε μετεκλογικά να παρακολουθούμε τον αγώνα για μια διαπραγμάτευση του περιεχομένου και των όρων των δανειακών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί αλλά και του ίδιου του Γερμανικής έμπνευσης Δημοσιονομικού Συμφώνου, που οι αυτόκλητοι συγκυβερνήτες μας έσπευσαν να επικυρώσουν πρώτοι στην Ευρώπη. 

Ένα τέτοιο ρεύμα για την αναθεώρηση της «γερμανικής ευταξίας» στην Ευρώπη, είναι ακόμη πιο πιθανό να αρχίσουν να παρακολουθούν και οι Γάλλοι πολίτες από την ερχόμενη Δευτέρα. Ένας άνεμος που θα φτάσει και στην Ιρλανδία στο τέλος του μήνα.

Παρότι, όμως, η ευρωπαϊκή εμβέλεια της αυριανής μας ψήφου είναι στο επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτικοοικονομικού ενδιαφέροντος, οι 23 προεκλογικές μέρες δεν πρόσθεσαν τίποτε στα ήδη γνωστά. Τα επιχειρήματα δεν ενισχύθηκαν. Οι εκβιασμοί δεν αποσύρθηκαν. Τα ψέματα δεν λιγόστεψαν. Τα συνθήματα κι οι υπερβολές δεν έλλειψαν. 

Και η προεκλογική ανασφάλεια ορισμένων, οδήγησε σε καταπάτηση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αυταρχικές συμπεριφορές που η παγίωσή τους, και θεσμικά, φαίνεται να είναι ένα από τα αναπόφευκτα μετεκλογικά δεδομένα. Έτσι, οι περισσότεροι από εμάς, θυμωμένοι και φοβισμένοι κάθε πλευράς κι αιτίας, συνεχίζουμε να πορευόμαστε, όπως μέχρι τώρα, με πυξίδα την αβεβαιότητα και στηρίγματα την αυτοσυντήρηση και την αυτοάμυνα.

Αυτός που μας έβαλε, εδώ και τόσο καιρό σε αυτόν τον δρόμο, παραδέχτηκε μόλις χθες ότι είμασταν πειραματόζωα. Το θέμα λοιπόν είναι αν θα συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε το σπίτι μας, την οικογένειά μας, τη ζωή μας, τη χώρα μας, σαν τα μοναδικά πειραματικά εργαστήρια ή θα τολμήσουμε να πιέσουμε ώστε το πείραμα να συμπεριλάβει και τα κέντρα της εξουσίας, που το σχεδιάζουν και το εκτελούν. Μια τέτοια ψήφος θα είναι η δική μας υπογραφή, η μόνη δική μας συγκατάθεση…

Πηγή:http://gnathion.blogspot.com