Η τολμηρή Ελληνική κοινωνία…

Πίνακας: «Η ήρεμη θύελλα» του Lanre Adefioye

Σε μια πρώτη ανάγνωση, δυόμιση χρόνια αυταρχικής λιτότητας στάθηκαν αρκετά, ώστε να εκθρονιστεί ένας 38ετής δικομματισμός, τα κόμματα της αριστεράς να σαρώσουν το ιστορικό τους ποσοστό του 1958 και η ακροδεξιά να πιάσει τα υψηλά ποσοστά των Βορειοευρωπαίων ομοϊδεατών της. 

Λίγο μετά τα exit polls, οι New York Times έγραψαν « τα πρώτα αποτελέσματα ήταν μια σαφής μομφή προς τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι η στρατηγική τους για την Ελλάδα απέτυχε» και μετά τα τελικά αποτελέσματα, η Zeit έγραψε ότι «οι Έλληνες ψήφισαν εναντίον των ηγετικών τους ελίτ και όχι εναντίον του ευρώ»...

 

Η πολιτική ανατροπή στη χώρα μας δεν φάνηκε να πτοεί τη Μέρκελ, που είναι όμως φυσικό να επιλέγει μια σκληρή στάση αφού μια αναπόφευκτη διαπραγμάτευση είναι επί θύραις. Με τη γνωστή λογική της ισχύος απαιτεί τον σεβασμό στις δεσμεύσεις που υπέγραψε η χώρα αλλά δεν αισθάνεται την ανάγκη να σεβαστεί η ίδια μια διαφορετική ετυμηγορία του Ελληνικού λαού. Και συνεχίζει να πιέζει για πιστή εφαρμογή του προγράμματος παρότι γνωρίζει ότι το πείραμα της λιτότητας έχει αποτύχει και ότι σε αυτήν την αποτυχία θα έχει τώρα να αντιμετωπίσει και την απροθυμία του εγχώριου πολιτικού προσωπικού να το στηρίξει.

 

Διότι μετά τα σαρωτικά αποτελέσματα, εκτός από το «καθαρόαιμο» αντιμνημονιακό πολιτικό προσωπικό, η αμφισβήτηση τρύπωσε και στο μνημονιακό στρατόπεδο, έστω με τη μορφή των αλλαγών και όχι της συνολικής καταγγελίας και απόρριψης. Οπωσδήποτε η κριτική στάση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο μνημόνιο, κατόπιν εκλογικής εορτής, έχει περισσότερο τακτικό καιροσκοπικό και όχι στρατηγικό χαρακτήρα και μοιάζει σαν την ύστατη προσπάθεια του δικομματισμού να επιζήσει του πολιτικού του θανάτου, ακόμη κι αν αυτή του η απόγνωση τον προσομοιάζει με βρυκόλακα αγκιστρωμένο πάνω στο λαιμό μιας ανθηρής και σφύζουσας αριστεράς, που απλώνεται ραγδαία και γεμίζει τις ρωγμές του παραδομένου και αδρανούς πολιτικού συστήματος.

Είναι αλήθεια ότι το timing που η ελληνική κοινωνία τόλμησε και γύρισε την πλάτη στη διαφθορά και το πελατειακό κράτος είναι κρίσιμο και ιστορικό για τη χώρα. Αλλά δεν μπορούσε να δοθεί άλλη πίστωση χρόνου σε αυτό το πολιτικό σύστημα, το οποίο ήταν και το βασικό εμπόδιο για κάθε εκσυγχρονισμό του χρεωκοπημένου κράτους και για κάθε προσπάθεια ανάπτυξης στην πραγματική αγορά. Μία φορά ο λαός εκλήθη να μιλήσει και με ένα κτύπημα το ανέτρεψε. Με την ετυμηγορία του όχι μόνο απάλλαξε των καθηκόντων τους τα κόμματα της διαφθοράς, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά επιπλέον τους ακύρωσε κάθε πιθανότητα να αποκαταστήσουν την επιρροή τους έστω και ενωμένα.

Το τολμηρό βήμα της κοινωνίας προς τα αριστερά γίνεται σε ολισθηρό έδαφος αλλά είναι το μοναδικό βιώσιμο και αν υποστηριχτεί δεν θα μείνει μετέωρο. Τα εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι ο λαός έχει βαθειά αίσθηση της πραγματικότητας, είναι αποφασιστικός, δεν φοβάται, έχει διάθεση να αντισταθεί και δεν τρέφει ψεύτικες ελπίδες. Είναι φυσικό, σε μια ανατροπή τέτοιου μεγέθους, η μετάβαση προς μια πιο δημοκρατική, παραγωγική και δίκαιη διαχείριση να μην είναι ούτε ήπια, ούτε ομαλή.

Ο Ελληνικός λαός έδειξε με την ψήφο του ότι μπορεί να μετατρέψει τη χώρα από διασυρμένο πειραματόζωο σε παράδειγμα για μια πιο ανθρώπινη και δημοκρατική Ευρώπη. Η Ελληνική κοινωνία είναι μια τολμηρή κοινωνία. Μένει να αποδειχθεί αν το ελπιδοφόρο αριστερό ρεύμα που ήρθε στην αποξηραμένη επιφάνεια δεν θα στερέψει κι αυτό, αδειάζοντας μόνο του τις φλέβες του, βγάζοντας μόνο του τα μάτια του…

Πηγή:http://gnathion.blogspot.com