Επτά γυμνά γλυπτά «ξεκουράζονται» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης διοργανώνει, από τις 24 Μαΐου έως τις 19 Σεπτεμβρίου 2012, την έκθεση σύγχρονης τέχνης του Ελβετού καλλιτέχνη Ugo Rondinone με τίτλο nude. Η έκθεση παρουσιάζει νέα του έργα, σχεδιασμένα για τον συγκεκριμένο χώρο και στο επίκεντρο της είναι επτά νέα γλυπτά. 

Ο Rondinone επενέβει στις αίθουσες που φιλοξενούν τα γλυπτά του, αλλάζοντας τα αρχιτεκτονικά στοιχεία -το δάπεδο, τον φωτισμό, το χρώμα στους τοίχους και στην οροφή - ώστε να δημιουργήσει το δικό του χαρακτηριστικό, ονειρικό περιβάλλον.

Ένα τοιχίο-χώρισμα τοποθετημένο στην πρώτη αίθουσα, απομονώνει τον κόσμο αυτόν από την καθημερινότητα. Ο φωτισμός από νέον και μια εγκατάσταση σε lightbox, δίνουν ένα ‘ήσυχο΄φως που ταξιδεύει τον επισκέπτη σε μια ατμόσφαιρα ουδέτερη, σε μια αίσθηση πέρα από τον χρόνο και τον χώρο.

Επτά γυμνά γλυπτά φυσικού μεγέθους κατοικούν τον χώρο.
Οι φιγούρες εμφανίζονται σε χαλαρές στάσεις ήρεμης ανάπαυσης με φόντο τους λευκούς τοίχους. Με αρθρώσεις σαν τις κούκλες που βρίσκουμε στις βιτρίνες των καταστημάτων, οι μορφές αυτές είναι εξαιρετικά λεπτομερείς καθώς έχουν χυθεί σε κερί απευθείας από το ανθρώπινο σώμα. Τα επιμέρους τμήματα κάθε φιγούρας είναι σε διαφορετικές αποχρώσεις, ένα μείγμα κέρινων και γήινων χρωμάτων. Γυμνές και ευάλωτες, οι φιγούρες μοιάζουν να ξεκουράζονται μετά από μια παράσταση. 

Ο ίδιος ο Rondinone εξηγεί πως για τα συγκεκριμένα έργα επέλεξε ως μοντέλο νέους χορευτές, που βρίσκονται στο απόγειο της δυναμικής τους και της σωματικής τους διάπλασης, ώστε να τονίσει την αντίθεση με τις επιλεγμένες στάσεις χαλάρωσης που σχηματίζουν τώρα τα σώματα αυτά.

Όμως γιατί ξεκουράζονται; Από τι; Ίσως από τη ζωή; Και είχαν ποτέ δική τους ζωή οι φιγούρες αυτές; Στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου τα ειδώλια της μόνιμης συλλογής του που χρονολογούνται στην 3η π.Χ. χιλιετία, παραμένουν γαλήνια και αινιγματικά, οι αναπαυόμενες μορφές του Ugo Rondinone καλούν τον θεατή να αναλογιστεί την εξέλιξη της παραστατικότητας διαμέσου των αιώνων αλλά και το πώς αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα υπαρξιακά ερωτήματα στις διάφορες περιόδους. Η έκθεση παρουσιάζεται στις αίθουσες περιοδικών εκθέσεων στην πτέρυγα της Νεοφύτου Δούκα.

Λίγα λόγια για το έργο του Ugo Rondinone
Ο Ugo Rondinone έχει αναγνωριστεί διεθνώς για την ποιητική και ατμοσφαιρική δουλειά του στην οποία χρησιμοποιεί ποικίλα μέσα, μεταξύ των οποίων ζωγραφική, σχέδιο, φωτογραφία, βίντεο, εγκαταστάσεις και γλυπτική. Ο Rondinone τείνει να δημιουργεί σε σειρές, επιλέγοντας ένα μέσο και ένα θέμα το οποίο κατόπιν διερευνά σε πολλαπλές παραλλαγές. 

Συνδυάζει ποικίλες αναφορές, από τα στοιχεία ποπ στους πίνακες με τις ρίγες και την ψυχεδέλεια της δεκαετίας του '60 στα ζωγραφικά έργα-στόχους μέχρι τον μελαγχολικό ρομαντισμό στα τοπία με σινική μελάνη. Οι αινιγματικές του συνθέσεις από χυτούς κορμούς ελιάς, οι υπερμεγέθεις εκδοχές των κινέζικων scholar rocks και οι μεγάλοι λαμπτήρες από χρωματισμένο κερί συνδυάζουν μνήμη και φαντασία για να δημιουργήσουν ονειρικές, μελαγχολικές εγκαταστάσεις.

Ο Rondinone συχνά χρησιμοποιεί την ανθρώπινη φιγούρα στη δουλειά του για να διερευνήσει τις διαδικασίες με τις οποίες η παραστατική γλώσσα παράγει και μεταφέρει πολιτιστικά νοήματα. Οι ‘ανήσυχες’ εγκαταστάσεις του καλούν τον θεατή να αναλογιστεί το εφήμερο της ανθρώπινης ζωής. Μεταξύ των σημαντικών έργων αυτού του είδους είναι οι φωτογραφικές αυτοπροσωπογραφίες του κύκλου "I Don't Live Here Anymore" και η σειρά "If There Were Anywhere But Desert" με τις ξαπλωμένες οδαλίσκες-κλόουν.

Τα SUNRISE. east. και MOONRISE. east., οι τοτεμικές φιγούρες του καλλιτέχνη που αποτελούν ποιητικές και χιουμοριστικές μεταφορές για την κυκλική φύση του χρόνου, έχουν εγκατασταθεί σε όλο τον κόσμο, από το Jardin des Tuileries στο Παρίσι το 2009 μέχρι την Τριενάλε της Γιοκοχάμα στην Ιαπωνία το καλοκαίρι του 2011. Οι χαρακτηριστικές μεγάλες επιγραφές σε σχήμα ουράνιου τόξου που τοποθετεί σε κτήρια είναι εξίσου εντυπωσιακές με τον δικό τους αινιγματικό τρόπο. 

Οι φράσεις από γνωστά τραγούδια ή από τον καθημερινό λόγο, όπως “Cry Me A River” ή “Our Magic Hour”, μοιάζουν να γίνονται φάροι ελπίδας. Το “Hell, Yes!” ήταν μια ιδιαίτερα δυνατή εγκατάσταση στην πρόσοψη του New Museum, μια εμψυχωτική κατάφαση προς τη Νέα Υόρκη μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Πηγή:http://www.skai.gr/news/culture