Απάντηση στη μυστηριώδη πτώση του μεγαλύτερου αρχαίου πολιτισμού στον Ινδό ποταμό

Η Αρχαία Αίγυπτος και η Μεσοποταμία μπορεί να είναι οι πιο γνωστοί από τους αρχαίους μεγάλους αστικούς πολιτισμούς, ωστόσο ο μεγαλύτερος πολιτισμός ήταν αυτός της κοιλάδας του Ινδού γνωστός ως Indus ή Harappan. 

Αυτός ο πολιτισμός, που εκτεινόταν σε περισσότερα από 386.000 τετραγωνικά μίλια (1 εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα) σε ολόκληρη την πεδιάδα του Ινδού ποταμού από την Αραβική Θάλασσα μέχρι τον Γάγγη, στην ακμή του αποτελούσε το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. 

Ο πολιτισμός του Ινδού ποταμού αναπτύχθηκε περίπου 5.200 χρόνια πριν, και σιγά σιγά διαλύθηκαν μεταξύ  3.900 και 3.000 χρόνια  πριν και οι πληθυσμοί εγκατέλειψαν τις πόλεις και μετανάστευσαν προς την ανατολή.

«Στην αρχαιότητα γνώριζαν για την Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, αλλά για τον πολιτισμό στην κοιλάδα του Ινδού, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος από αυτούς τους δύο, είχε ξεχαστεί εντελώς μέχρι το 1920», 

δήλωσε ο ερευνητής Liviu Giosan, γεωλόγος στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole στη Μασαχουσέτη. «Υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε γι 'αυτούς τους πολιτισμούς», καταλήγει ο ερευνητής.

Σχεδόν έναν αιώνα πριν, οι ερευνητές άρχισαν να ανακαλύπτουν πολλά κατάλειπα των οικισμών Harappan κατά μήκος του Ινδού ποταμού και των παραποτάμων του, καθώς και σε μια μεγάλη επιφάνεια της ερήμου στα σύνορα της Ινδίας και του Πακιστάν. 

Αποκαλύφθηκαν επίσης στοιχεία για εξεζητημένες πόλεις, θαλάσσιες συνδέσεις με τη Μεσοποταμία, εσωτερικούς εμπορικούς δρόμους, τέχνες και βιοτεχνίες, καθώς ακόμη και μη αποκρυπτογραφημένα γραπτά.   

«Είχαν πόλεις δομημένες σε δίκτυα, με εξαίσια υδραυλικά συστήματα που δεν είχαν συμπλοκές με άλλους λαούς μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή», 

δήλωσε ο Giosan στο LiveScience. 

«Φαίνεται να είχαν μια πιο δημοκρατική κοινωνία από τη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο, αφού δεν υπάρχουν μεγάλα κτίσματα για σημαντικές προσωπικότητες όπως  βασιλιάδες ή Φαραώ».

 

Όπως και οι σύγχρονοί τους στην Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, οι Harappans, οι οποίοι πήραν το όνομά τους μετά από μία από τις μεγαλύτερες πόλεις τους, έζησαν δίπλα σε ποτάμια. «Μέχρι τώρα, οι εικασίες αφθονούσαν για τις σχέσεις μεταξύ αυτού του μυστηριώδους αρχαίου πολιτισμού και της ζωογόνας δύναμης του ποταμού του» δήλωσε ο Giosan.

Έτσι ο Giosan και οι συνεργάτες του έχουν ανακατασκευασει το τοπίο του κάμπου και των ποταμών, όπου αναπτύχθηκε αυτός ο ξεχασμένος πολιτισμός. Τα ευρήματά τους ρίχνουν τώρα φως στην «αινιγματική μοίρα» αυτού του πολιτισμού. 

«Η έρευνά μας προσφέρει ένα από τα σαφέστερα παραδείγματα της αλλαγής του κλίματος που οδηγεί στην κατάρρευση ενός ολόκληρου πολιτισμού», συνέχισε ο Giosan. 

Οι ερευνητές ανέλυσαν αρχικά τα δεδομένα του πρώτου δορυφόρου του τοπίου που επηρεάζεται από τον Ινδό και άλλους γειτονικούς ποταμούς. Από το 2003 έως το 2008, οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα από ιζήματα της ακτής του Περσικού Κόλπου, στις αρδευόμενες εύφορες κοιλάδες του Πουντζάμπ και τη βόρεια έρημο Ταρ να προσδιορίσει την προέλευση και την ηλικία αυτών των ιζημάτων και να αναπτύξει ένα χρονοδιάγραμμα αλλαγών του τοπίου.

Μετά τη συλλογή στοιχείων σχετικά με τη γεωλογική ιστορία, θα μπορούσαμε να επανεξετάσουμε ό, τι γνωρίζουμε για οικισμούς, τι καλλιέργειες φύτευαν οι άνθρωποι και πότε, καθώς και πώς τόσο η γεωργία όσο και η εγκατάσταση έχουν αλλάξει», δήλωσε ο ερευνητής  Dorian Fuller, ένας αρχαιολόγος με το University College του Λονδίνου. 

Κάποιοι πρότειναν ότι η παρακμή των Harappan οφείλεται σε ένα μεγάλο παγετώνα που προήλθε από ποτάμι των Ιμαλαΐων, που πολλοί ονομάζουν Σαρασβάτι, ένα ιερό ποτάμι της ινδουιστικής μυθολογίας. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μόνο τα ποτάμια που τροφοδοτούνται από βροχές των μουσώνων έρεαν στην περιοχή.

«Η απορρόφηση της ακτινοβολίας - η ηλιακή ενέργεια που φτάνει στη Γη από τον ήλιο - ποικίλλει σε κύκλους, η οποία μπορεί να επηρεάσει τους μουσώνες», δήλωσε ο Giosan. 

«Κατά τα τελευταία 10.000 χρόνια, το Βόρειο Ημισφαίριο είχε την υψηλότερη ηλιοφάνεια πριν από 7.000 έως 5.000 χρόνια, και έκτοτε η ηλιοφάνεια μειώθηκε. Όλα το κλίμα στη Γη επηρεάζεται από τον ήλιο, και έτσι οι μουσώνες επλήγησαν από την χαμηλότερη ηλιοφάνεια, που μείωσε την ισχύ τους. Αυτό σήμαινε λιγότερη βροχή στις ηπειρωτικές περιοχές που επηρεάζονται από τους μουσώνες».

Τελικά, αυτά τα ποτάμια που βασίζονται στους μουσώνες είχαν πολύ λίγο νερό ή στέγνωσαν, καθιστώντας δυσμενή παράγοντα για τον πολιτισμό αυτό. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι Harappans προφανώς βρήκαν μια οδό διαφυγής προς την ανατολή και τη λεκάνη Γάγγη, όπου οι βροχές των μουσώνων διατηρήθηκαν.

Αυτή η αλλαγή θα σήμαινε καταστροφή για τις πόλεις του Ινδού, που χτίστηκαν σε εποχές πληρότητας του ποταμού. Η διασπορά του πληθυσμού προς τα ανατολικά θα σήμαινε ότι θδε α υπήρχε πλέον το απαραίτητο εργατικό δυναμικό για να υποστηριχθεί η πολεοδομία. «Οι πόλεις κατέρρευσαν, αλλά μικρότερες αγροτικές κοινότητες ήταν βιώσιμες και άνθισαν», δήλωσε ο Fuller. «Πολλές από τις αστικές τέχνες, όπως η γραφή, άρχισε να ξεθωριάζει, αλλά συνεχίστηκε η γεωργία».

«Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καθοδήγηση μελλοντικών αρχαιολογικών εξερευνήσεων του πολιτισμού του Ινδού. Οι ερευνητές μπορούν τώρα να βρουν πιο εύκολα οικισμούς που θα μπορούσαν να ήταν πιο σημαντικοί, με βάση τις σχέσεις τους με τους ποταμούς», δήλωσε ο Giosan.

Παραμένει αβέβαιο το πώς θα επηρεάσουν οι μουσώνες στη σύγχρονη κλιματική αλλαγή. 

«Αν λάβουμε υπόψη τις καταστροφικές πλημμύρες που προκάλεσε στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή στην ιστορία του Πακιστάν, ως ένδειξη της αυξημένης δραστηριότητας των μουσώνων, δεν αποτελεί καλό οιωνό για την περιοχή», δήλωσε ο Giosan. 

«Η περιοχή έχει το μεγαλύτερο σύστημα άρδευσης στον κόσμο, και όλα αυτά τα φράγματα και κανάλια θα τεθούν σε αχρηστία αν αυξηθούν οι πλημύρες λόγω των μουσώνων».

Πηγή:http://tvxs.gr